مریم نیازی اردکانی؛ وحید براتی؛ حمیدرضا بوستانی؛ احسان بیژن زاده
چکیده
این پژوهشی در مزرعه تحقیقاتی اگرواکولوژی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب – دانشگاه شیراز در سال زراعی 97-1396 انجام شد. آزمایش به‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمار‌ها در این پژوهش شامل: دو سطح آبیاری به‌عنوان عامل اصلی [1- مطلوب: آبیاری بر اساس نیاز آبی گیاه تا مرحله رسیدگی فیزیولوژیک ...
بیشتر
این پژوهشی در مزرعه تحقیقاتی اگرواکولوژی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب – دانشگاه شیراز در سال زراعی 97-1396 انجام شد. آزمایش به‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمار‌ها در این پژوهش شامل: دو سطح آبیاری به‌عنوان عامل اصلی [1- مطلوب: آبیاری بر اساس نیاز آبی گیاه تا مرحله رسیدگی فیزیولوژیک و 2- تنش آبی: آبیاری بر اساس نیاز آبی گیاه تا انتهای مرحله‌ی گلدهی (قطع آبیاری پس از مرحله گلدهی)] بود. همچنین، عامل‌های فرعی شامل دو سطح بقایای گیاهی [1- حذف بقایا و 2- برگرداندن 30 درصد بقایای گیاهی (کاه گندم) به خاک] و چهار منبع کودی [1- شاهد: صفر کیلوگرم نیتروژن بر هکتار، 2- کود نیتروژن: کاربرد 100 کیلوگرم نیتروژن بر هکتار 3- کود تلفیقی: استفاده از باکتری آزوسپیریلوم (Azospirillum brasilense) و نیتروژن به مقدار 50 کیلوگرم نیتروژن بر هکتار و 4- کود زیستی: تلقیح بذر‌ها با باکتری آزوسپیریلوم] بود. نتایج نشان داد که قطع آبیاری پس از گلدهی سبب کاهش معنی‌دار میزان جذب عناصر توسط اندام هوایی و دانه جو شد. همه منابع کودی سبب افزایش جذب عناصر کم‌مصرف به‌ویژه در شرایط مطلوب رطوبتی شدند. در بین تیمارهای کاربردی، تیمار تلفیقی در جذب عناصر کم‌مصرف مؤثرتر بود. همچنین، بیشترین عملکرد دانه در تیمار آبیاری مطلوب و تنش آبی به‌واسطه‌ی استفاده تلفیقی از کود نیتروژن و باکتری به دست آمد.